Samorządowe Przedszkole Nr 51 w Krakowie
ul. Estońska 2, 30-652 Kraków, email: przedszkole51@sp51.przedszkola.net.pl, tel./fax: tel: (12) 655 20 96
NIE dla klapsa!!!
Bicie jest naruszeniem godności dziecka, naruszeniem jego nietykalności cielesnej jest gwałtem zadanym jego dumie.
Rodzice są pierwszymi i najważniejszymi opiekunami. Więź z własnym dzieckiem musi być oparta na miłości i bezpieczeństwie, inaczej dziecko nie może się prawidłowo rozwijać.
Przemoc osłabia te więź, rodzi w dziecku lęk, urazę, gniew a czasem chęć odwetu. Po wybuchu my, rodzice odczuwamy często chwilowa ulgę rozładowując swój gniew czy frustrację. To uczucie jednak mija, a jego miejsce zajmuje żal, wstyd i poczucie winy. Z takimi uczuciami nie jest przyjemni żyć, więc przepraszamy dziecko, tłumaczymy się przed nim, staramy się wynagrodzić krzywdę. Czasami jednak robimy coś znacznie gorszego-zrzucamy na nie odpowiedzialność za swój wybuch. A dziecko przyjmuje winę na siebie, bo w swojej bezgranicznej miłości nie pojmuje, że rodzic może postąpić źle.
Zwolennicy kar cielesnych przekonują, że natychmiastowy klaps oducza dziecko złego zachowania. Że następnym razem dobrze się zastanowi zanim zrobi to samo. Tymczasowe wzburzenie, jakie przeżywa bite dziecko, jest tak silne, że nie potrafi ono wówczas precyzyjnie myśleć. Nie potrafi analizować sytuacji ani wyciągnąć z niej prawidłowych wniosków. Zapamięta tylko, że mama lub tata bardzo się gniewali, ale powód ich gniewu pozostanie dla niego niejasny.
Jeżeli rodzice rozwiązują konflikty za pomocą bicia, to uczą dziecko, ze władza należy do silniejszego. Wychowane na takich wzorach nie ma oporów przed biciem słabszych, zwłaszcza że odgrywa się przy okazji za krzywdy, których doznało od rodziców.
Każdy z nas popełnia błędy. Chodzi tylko o to, żeby tych błędów nie uważać za sukcesy, lecz ich na przyszłość unikać. Zawsze jest czas na zmiany, im wcześniej je wprowadzimy tym lepiej, ale nigdy nie jest za późno.
Dlaczego bijemy?
-
Bo sami byliśmy bici jako dzieci
-
Bo nie jesteśmy w stanie zapanować nad wściekłością i gniewem
-
Bo czujemy się wykorzystywani
-
Bo nie wiemy, jak postępować , żeby dzieci nie robiły tego, co robią i czujemy się bezsilni
Co robić, żeby nie bić?
-
Nie dopatruj się złych intencji- bardzo rzadko dzieci zachowują się źle po to, by dokuczyć rodzicom
-
Zamiast oskarżać dziecko, mów mu co czujesz
-
Ustal konsekwencje niewłaściwego zachowania
-
Przewiduj -unikniesz wielu konfliktów
-
Wyznaczaj granice zawczasu
-
Dawaj sobie czas na uspokojenie
mgr Katarzyna Wójcik-Bożętka
koordynator akcji „Dzieciństwo bez przemocy”
